Επανεξετάζοντας την σύνθεση της πρόσοψης καθώς και την παλέτα των υλικών για την πολυκατοικία στο Νέο Ψυχικό, το έργο επαναφέρει την έννοια της αστικής ταυτότητας. Η ιδιωτική και η δημόσια σφαίρα διαχωρίζονται προσεκτικά, εντός ενός ολοκληρωμένου συνόλου. Ταυτόχρονα, οι σχεδιαστικές χειρονομίες με την πόλη, τόσο στο επίπεδο του εδάφους, όσο και στον ορίζοντα της, προσθέτουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα στο έργο.

Ο πελάτης, ιδιοκτήτης μίας κατασκευαστικής εταιρείας, πρότεινε ένα επταώοροφο κτίριο, με τα γραφεία της εταιρείας να τοποθετούνται στο ισόγειο και μία premium κατοικία στον τελευταίο όροφο. Οι ενδιάμεσοι όροφοι, φιλοξενούν κατοικίες. Ένας κύριος στόχος της αρχιτεκτονικής πρότασης, ήταν να οργανωθεί η πρόσοψη με τέτοιο τρόπο ώστε να συγκρατείται ο όγκος του κτιρίου.

Η αρχιτεκτονική μελέτη, οργανώνει τις επί μέρους μονάδες, αξιοποιώντας σαν εργαλείο τα υπαίθρια «δωμάτια». Χώροι που σε συνέχεια των εσωτερικών χώρων των κατοικιών, αντικαθιστούν τους τυπικούς, γραμμικούς εξώστες. Αυτά τα «υπαίθρια δωμάτια» συνθέτουν μία ξεχωριστή, επιπλέον οντότητα, στην επιφάνεια του κτιρίου. Οι διατάξεις των μεμονωμένων διαμερισμάτων, όπως προβάλλουν στο εξωτερικό του κτιρίου, προσθέτουν μία δεύτερη ανάγνωση, χωρίς όμως να διακόπτουν την ομοιομορφία του. Στον δυτικό προσανατολισμό του κτιρίου, προτείνεται η χρήση κάθετων ξύλινων κλωστρών. Η ενσωμάτωση κατασκευών για την τοποθέτηση φυτών, ενισχύει τον τρόπο με τον οποίο οι ένοικοι βιώνουν τους εξωτερικούς χώρους αλλά και χαρίζει στην πρόσοψη μία μοναδική, φυσική αίσθηση.

Η ίδια παλέτα με τα φυσικά υλικά, όπου το ξύλο έχει κυρίαρχο ρόλο, συνοδεύει και το εσωτερικό των κατοικιών. Τέλος, ο πρόβολος πάνω από την κεντρική είσοδο των κατοικιών στο ισόγειο, εκτείνεται μέχρι το όριο του οικοπέδου, συνδέοντας το κτίριο με την πόλη. Ταυτόχρονα, το διώροφο διαμέρισμα στους τελευταίους ορόφους του κτιρίου, ολοκληρώνει τη σύνθεση, επιδιώκοντας μία σύνδεση με τον αστικό ορίζοντα.