Κτίριο κατοικιών στο Νέο Ψυχικό

Η πολυκατοικία στο Νέο Ψυχικό αποτελεί ένα ενδεικτικό παράδειγμα καινοτόμου σχεδιασμού που επανεξετάζει τις αρχές της σύγχρονης κατοικίας στην πόλη. Το έργο αναδεικνύει την ισορροπία μεταξύ ιδιωτικότητας, λειτουργικότητας και συνοχής με το αστικό περιβάλλον, μέσα από έναν διαχρονικό αρχιτεκτονικό λόγο που εμπνέεται από τη μορφολογία της πόλης και τις ανάγκες του σύγχρονου χρήστη.

Επαναπροσδιορισμός της αστικής ταυτότητας

Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός για την πολυκατοικία στο Νέο Ψυχικό, επαναφέρει την έννοια της αστικής ταυτότητας. Δεν επιδιώκει να ξεχωρίσει μέσα από εντυπωσιασμό, αλλά να εμπλουτίσει το αστικό τοπίο με βάθος, κλίμακα και αρχιτεκτονικό χαρακτήρα. Η πρόσοψη μελετάται ως δυναμικό πεδίο, όπου οι σχέσεις ιδιωτικού και δημόσιου χώρου μεταφράζονται σε αρχιτεκτονική πράξη.

Ταυτόχρονα, οι σχεδιαστικές χειρονομίες στο ισόγειο και η επαφή με τον ορίζοντα της πόλης ενισχύουν τη συνύπαρξη με το περιβάλλον. Ο πρόβολος της εισόδου φτάνει μέχρι το όριο του οικοπέδου, δημιουργώντας ένα σημείο σύνδεσης με τον δημόσιο χώρο, ενώ το διώροφο διαμέρισμα στην κορυφή ολοκληρώνει τη σύνθεση του όγκου με τρόπο που ερμηνεύει τον αστικό ορίζοντα.

Καθαρή οργάνωση χρήσεων και ζωνών

Ο πελάτης, μία κατασκευαστική εταιρεία, ζήτησε ένα κτίριο με χώρο γραφείων στο ισόγειο, κατοικίες στους ενδιάμεσους ορόφους και ένα πολυτελές, bespoke ρετιρέ 180m² στον τελευταίο όροφο. Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός αντιμετώπισε την πολυκατοικία όχι ως απλή κατανομή χρήσεων, αλλά ως συνεκτική σύνθεση με σαφή ιεράρχηση και αρχιτεκτονική ενότητα.

Ένας βασικός στόχος ήταν η επαναπροσέγγιση της πρόσοψης. Η μελέτη διαχειρίστηκε τον όγκο του κτιρίου, δημιουργώντας επίπεδα ανάγνωσης και μεταβατικούς χώρους που ελαφρύνουν την αίσθηση της κλίμακας. Έτσι, το κτίριο δεν λειτουργεί ως επιβλητικό σώμα, αλλά ως ευέλικτη αρχιτεκτονική δομή με χαρακτήρα.

Υπαίθρια δωμάτια: μία νέα προσέγγιση στο θέμα του εξώστη

Αντί της καθιερωμένης εικόνας με γραμμικούς εξώστες, ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός για την πολυκατοικία στο Νέο Ψυχικό εισάγει υπαίθρια «δωμάτια». Ενότητες που επεκτείνουν τον εσωτερικό χώρο των κατοικιών και λειτουργούν ως ενδιάμεσες ζώνες μεταξύ κατοίκου και πόλης. Αυτή η προσέγγιση ενισχύει την ποιότητα κατοίκησης, προσφέροντας σκιασμένες, ημιυπαίθριες εμπειρίες.

Τα υπαίθρια δωμάτια λειτουργούν ως δεύτερη αρχιτεκτονική επιδερμίδα που προβάλλεται στην όψη. Τοποθετούνται με αντισυμμετρική λογική, δημιουργώντας πλούσια υφή χωρίς να διαταράσσουν την ενιαία αισθητική. Κάθε διαμέρισμα αποκτά έτσι ιδιαίτερη ταυτότητα, χωρίς να διαρρηγνύεται η ολοκληρωμένη εικόνα του έργου.

Επιπλέον, ο δυτικός προσανατολισμός της πρόσοψης κατευθύνει το σχεδιασμό προς μία στρατηγική σκίασης. Η χρήση κατακόρυφων ξύλινων σκιάστρων γίνεται όχι μόνο εργαλείο ηλιακής προστασίας, αλλά και αρχιτεκτονικής έκφρασης. Ο αριθμός και η θέση τους προέκυψαν μέσα από ψηφιακές προσομοιώσεις, εξασφαλίζοντας την ισορροπία μεταξύ φωτός, ιδιωτικότητας και ενεργειακής απόδοσης.

Η ενσωμάτωση υποδομών για φύτευση ενισχύει τη βιωματική ποιότητα των υπαίθριων χώρων και προσφέρει στην πρόσοψη φυσική υφή και βιοφιλικό χαρακτήρα. Έτσι, ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός και η βιωσιμότητα δεν περιορίζεται σε τεχνικά χαρακτηριστικά, αλλά γίνεται αναπόσπαστο μέρος της αισθητικής και λειτουργικής εμπειρίας.

Υλικά, πολυτέλεια και λεπτομέρεια

Η παλέτα των φυσικών υλικών ενισχύει την πολυτελή και διαχρονική αίσθηση του έργου. Το ξύλο, με την υλική και αισθητική του αξία, χρησιμοποιείται με συνέπεια τόσο στην όψη όσο και στο εσωτερικό. Λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος που ενοποιεί τις διαφορετικές στάθμες και προσφέρει αισθητική συνέχεια.

Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός για την πολυκατοικία στο Νέο Ψυχικό δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια, τη μεταβατικότητα των χώρων και τη συνθετική συνέπεια. Το τελικό αποτέλεσμα αποτυπώνει ένα ξεχωριστό σχεδιασμό με συγκροτημένο χαρακτήρα, που αποφεύγει τις παροδικές τάσεις και αντλεί έμπνευση από τον ίδιο τον τόπο.