Το καρδιολογικό ιατρείο βρίσκεται στο κέντρο της Λάρισας, σε μία πολυκατοικία της δεκαετίας του ’70. Βασικό ζητούμενο κατά τον αρχιτεκτονικό ανασχεδιασμό και την ανακαίνιση του υπήρξε η διαμόρφωση ενός χώρου με βάση τις αρχές του μινιμαλισμού. Το ιατρείο ορίζεται από δύο διακριτές λειτουργικές ζώνες.

Στη μία εντάσσονται η αίθουσα αναμονής με τη γραμματεία και το wc των επισκεπτών. Στη δεύτερη, την πιο ιδιωτική, τοποθετούνται το γραφείο του ιατρού με ξεχωριστό wc καθώς και τα δύο εξεταστήρια. Τα δεσμευτικά όρια της κάτοψης του διαμερίσματος σε συνδυασμό με την επιθυμία για ανεμπόδιστη κίνηση στο ιατρείο, οδήγησαν στην ένταξη της καμπύλης στο χώρο. Η ανάδειξη της σε στοιχείο του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού εντοπίζεται έτσι όχι μόνο σε κάθετες επιφάνειες, αλλά και στον φωτισμό. Ο κρυφός φωτισμός ως κομμάτι της αρχιτεκτονικής σύνθεσης, συχνά ακολουθεί τις καμπύλες. Καθιστώντας έτσι το χώρο πιο ευανάγνωστο και ορίζοντας τις διαδρομές σε αυτόν. Η συνύπαρξη ότων αυτών των στοιχείων σε μία ενιαία, καθαρή σύνθεση διαμορφώνει ένα μοντέρνο και minimal χώρο.